தேங்கி நிற்கும் கனவுமீது

இந்த
தனிமையை என்
திரண்டெழுந்த
தோள்களில் தாங்கி நிற்கிறது
காலம்

எனினும்
இதயம்
காற்றுமட்டும் துருப்பிடித்து கிடக்கும்
குறுஞ் சந்துகளில் பிதுங்கி நின்று
பகிரங்கமாய்
தன் கனவுப்பாடல்களை
பிரவாகிக்கிறது

துமியாய்..!
துளியாய்!!!!
நதியாய் !!!!!!!
இப்படியாய்

சம பொழுதில்
நான் இருளை போர்த்திகொள்கிறேன்
எனினும்
போர்வை நனைந்து
குளிர்ந்து
துவண்டு
தேங்கி நிற்கும் கனவுமீது

படிகிறது படிகிறது படிகிறது

குறுஞ்சந்துகள்
மெல்ல
மெல்ல
மெல்ல
மெ
ல்
ல
எதுவுமில்லை யாகின்றன..!!!

-யதார்தன்